Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 20
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Julian Przyboś

Ïðî÷èòàíèé : 142


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

Wieczór

Te  same  gwiazdy
wyszeptały  wieczór  jak  zwierzenie.

Latarnie  wyszły  z  ciemnych  bram  na  ulicę
i  w  powietrzu  cicho  stanęły.

Zmrok  łagodnie  przemienia  przestrzenie.

Ogrody  opuściły  swoje  drzewa,
szare  domki  znad  rzeki  spłynęły.

W  niskich  brzegach  śród  olch  płynie  żal.

Tylko  horyzont  uchyla  nieba
księżycem,
i  droga  długo  wiedzie  we  wspomnienie.

I  twoje  dłonie  sieją  między  nami  dal.



Íîâ³ òâîðè