Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 1
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Stanisław Korab-Brzozowski

Ïðî÷èòàíèé : 136


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

Tajemnica

Czemum  ja  smutny?  każdy  mię  pyta,
Natrętnie  patrząc  mi  w  oczy;
Pobłyski  wzroku  mojego  chwyta
I  smutku  cień,  co  twarz  mroczy...

Twarz  moja  smutku  chmurą  pokryta,
I  smutek  serce  me  toczy  –  
Lecz  więcej  z  twarzy  nikt  nie  wyczyta,
Tajemnic  ducha  nie  zoczy.

Więc  dajcie  pokój!  bo  w  głębi  łona
Wszystko  ukrywam  głęboko,
I  tajemnica  ta  ze  mną  skona,

Żadne  nie  zbada  jej  oko!
Milczeniem  teraz  broni  się  ona,
A  potem?  Śmierci  pomroką...


Íîâ³ òâîðè