Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 11
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Czesław Miłosz

Ïðî÷èòàíèé : 200


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

Zapomnij


Zapomnij  o  cierpieniach,
Które  sam  zadałeś.
Zapomnij  o  cierpieniach,
Które  tobie  zadano.
Wody  płyną  i  płyną,
Wiosny  błysną  i  giną,
Idziesz  ziemią  ledwie  pamiętaną.

Czasem  słyszysz  daleko  piosenkę.
Co  to  znaczy,  pytasz,  kto  tam  śpiewa?
Dziecinne  słońce  wschodzi,
Wnuk  i  prawnuk  się  rodzi.
Teraz  ciebie  prowadza  za  rękę.

Nazwy  rzek  tobie  jeszcze  zostały.
Jakże  długo  umieją  trwać  rzeki!
Pola  twoje,  ugorne,
Wieże  miast,  niepodobne.
Ty  na  progu  stoisz,  zaniemiały.



Íîâ³ òâîðè