Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 1
Íåìຠí³êîãî ;(...
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Czesław Miłosz

Ïðî÷èòàíèé : 214


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

Droga


Tam,  gdzie  zielona  ściele  się  dolina
I  droga,  trawą  zarosła  na  poły,
Przez  gaj  dębowy,  co  kwitnąć  zaczyna,
Dzieci  wracają  do  domu  ze  szkoły.
 
W  piórniku,  który  na  wskos  się  otwiera,
Chrobocą  kredki  wśród  okruchów  bułki
I  grosz  miedziany,  który  każde  zbiera
Na  powitanie  wiosennej  kukułki.
 
Berecik  siostry  i  czapeczka  brata
Migają  między  puszystą  krzewiną.
Sójka  skrzekocząc  po  gałęziach  lata
I  długie  chmury  nad  drzewami  płyną.
 
Już  dach  czerwony  widać  za  zakrętem.
Przed  domem  ojciec,  wsparty  na  motyce,
Schyla  się,  trąca  listki  rozwinięte
I  z  grządki  całą  widzi  okolicę.


Íîâ³ òâîðè