Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 18
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Heinrich Lersch

Ïðî÷èòàíèé : 134


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

Herbst

Gärtner,  laß  die  Blätter  liegen,
Die  jetzt  über  die  Erde  rollen
Und  die  müde  von  der  Reise
Sich  zur  Ruhe  legen  wollen.

Wie  sie  gelb  und  braun  geworden-
Und  der  Reif  an  ihrem  Rande-
Ruhn  sie,  tote  Sommervögel,
Auf  dem  dunkelroten  Sande.

Sieh,  sie  wollen  deinem  rauhen
Besen  sich  nur  ungern  fügen;
Du  vermagst  des  Winters  Nahen
Doch  nicht  recht  hinwegzulügen.


Íîâ³ òâîðè