Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 10
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Gustav Sack

Ïðî÷èòàíèé : 135


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

Serenade

Mir  kann  nun  von  den  schönen  Dingen  allen
am  wenigsten  das  Abendrot  gefallen,

zumal  der  grünlich  gelbe  Schein  darüber
macht  meine  Seele  banger  nur  und  trüber,

und  jener  Gegendämmrung  Violett,
aus  dem  des  Mondes  silbernes  Stilett

blaßrote  Streifen  Blutes  zapft,  zerklafft
mir  meiner  Saiten  allerletzte  Kraft

und  drückt  mich  müde  in  die  müden  Knie,
mich  »Renommisten  der  Melancholie«.


Íîâ³ òâîðè