Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 6
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Gustav Sack

Ïðî÷èòàíèé : 118


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

Der Stein

So  bist  du  mir  das  Symbolum  der  Welt,
ein  Zwitter  frostiger  Erhabenheit
und  zynisch  schweigender  Gleichgültigkeit;
gefährlich  nahe  schon  dem  Nichts  gesellt

hast  du  dich  auf  den  höchsten  Stolz  gestellt
und  hebst  dich  herrisch  aus  dem  Strom  der  Zeit
und  über  des  Geschehns  Formlosigkeit
bleibst  du  der  Einzige,  der  Form  behält.

Oh  kalten  Gleichmuts  lautberedter  Hohn,
des  Unbegreifbarn  greifbare  Erscheinung
hast  du  gepreßt  in  einen  Klumpen  Ton

und  -  nur  ein  Ding,  ein  Nichts  in  unsrer  Meinung
stehst  du  auf  deiner  Weisheit  kahlem  Thron
als  dieser  Welt  sarkastischste  Verneinung.


Íîâ³ òâîðè