Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 1
Íåìຠí³êîãî ;(...
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Gustav Sack

Ïðî÷èòàíèé : 107


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

Der Föhn

Der  Atem  stockt;  denn  schwer  und  trunken  schmiegt
sich  heut  der  Tag  der  Erde  an
und  eines  dummen  Vogels  Lied  fliegt,
fliegt,  ein  Ding  das  noch  nicht  fliegen  kann
und  immer  wieder  gleich  zur  Erde  fällt,
ängstlich  durch  die  wüstenwarme  Welt

und  regt  mich  auf!  Wie  sich  der  Tag
mit  unerträglich  weicher  Schwere
drängt  in  dieses  jungen  Vogels  Lied!
Und  himmelan  mit  Hast  und  Flügelschlag
flattert  in  die  kühle  braune  Leere!
Und  ihn  ewige  Ermattung  mit
tausend  Armen  immer  wieder  niederzieht!

Doch  auf  den  Bergen  lauert  schon  der  Föhn
und  wird  noch  über  Nacht  aus  seinen  Höhn
und  Wolkenhallen
brausend  in  die  Ebne  fallen!


Íîâ³ òâîðè