Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 5
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Georg Trakl

Ïðî÷èòàíèé : 147


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

Melancholie des Abends

-  Der  Wald,  der  sich  verstorben  breitet  -
Und  Schatten  sind  um  ihn,  wie  Hecken.
Das  Wild  kommt  zitternd  aus  Verstecken,
Indes  ein  Bach  ganz  leise  gleitet

Und  Farnen  folgt  aus  alten  Steinen
Und  silbern  glänzt  aus  Laubgewinden.
Man  hört  ihn  bald  in  schwarzen  Schlünden  -
Vielleicht,  daß  auch  schon  Sterne  scheinen.

Der  dunkle  Plan  scheint  ohne  Maßen,
Verstreute  Dörfer,  Sumpf  und  Weiher,
Und  etwas  täuscht  dir  vor  ein  Feuer.
Ein  kalter  Glanz  huscht  über  Straßen.

Am  Himmel  ahnet  man  Bewegung,
Ein  Heer  von  wilden  Vögeln  wandern
Nach  jenen  Ländern,  schönen,  andern.
Es  steigt  und  sinkt  des  Rohres  Regung.


Íîâ³ òâîðè