Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 6
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Georg Trakl

Ïðî÷èòàíèé : 107


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

Amen

Verwestes  gleitend  durch  die  morsche  Stube;  
           Schatten  an  gelben  Tapeten;  in  dunklen  Spiegeln  wölbt  
           Sich  unserer  Hände  elfenbeinerne  Traurigkeit.
Braune  Perlen  rinnen  durch  die  erstorbenen  Finger.  
           In  der  Stille  
           Tun  sich  eines  Engels  blaue  Mohnaugen  auf.
Blau  ist  auch  der  Abend;  
           Die  Stunde  unseres  Absterbens,  Azraels  Schatten,  
           Der  ein  braunes  Gärtchen  verdunkelt.


Íîâ³ òâîðè