Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 10
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Georg Heym

Ïðî÷èòàíèé : 127


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

Frühling

Spürst  du  das  Wehen  der  Winde  der  Nacht?
Siehst  du  in  Wolken  den  flammenden  Schein?
Hörst  du  in  Lüften  das  Dröhnen  der  Schlacht?
Der  große  Pan  führt  heute  den  Reihn.

Komm,  in  die  Wälder  wollen  wir  gehn,
Durch  die  Schwüle  der  Nacht,  durch  Rosengezweigt,
Weiter  und  weiter  das  Wunder  zu  sehn,
Wann  der  Titan  von  den  Bergen  steigt.

O,  wie  du  schön  bist  im  Wettergeleucht
Dem  erstandenen  Gott  zur  Feier  bereit,
Wenn  der  Frühlingssturm  durch  die  Berge  keucht,
Und  der  furchtbare  Gott  durch  die  Waldung  schreit.


Íîâ³ òâîðè