Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 1
Íåìຠí³êîãî ;(...
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Georg Heym

Ïðî÷èòàíèé : 102


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

Der Park

Blinde  Scheiben  sind  im  toten  Hause,
Die  sich  halb  verbergen  in  den  Büschen.
Trübe  Wege,  wo  die  Winde  wischen.

Jeder  Pfad  ist  voll  mit  langen  Klagen,
Hohe  Bäume  stehen  mit  Gesause
In  des  Herbstes  Ausgang  und  Verzagen.

Fremdes  Wort  wird  in  dem  Sturm  vernommen,
Große  Wolken  sind  im  zu  sehen.
Die  dort  wohnen,  sieht  man,  oft  beklommen,
An  dem  Gittertor  vorübergehen.


Íîâ³ òâîðè