Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 5
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Georg Heym

Ïðî÷èòàíèé : 99


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

An den Tod

Wer  bist  du  wunderlicher  Tod,  du  harter,
Wer  bist  du,  der  du  trittst  in  Fetzen
Jedwedes  Menschenrecht.  Gesetzen
Sprichst  du  nur  Hohn.  Zur  blutgen  Marter

Klirrt  an  unschuldger  Brust  des  Messers  Wetzen.
Des  Schurken  roten  Schädel  zarter
Wohl  streichelst  du,  doch  stets  gescharter
Sendest  du  Guten  Pestgeschwader,  hetzen

Tust  du  auf  uns  den  Mord.  Wie  Metzen,
Die  man  nicht  von  sich  schütteln  kann,  so  kleben
An  uns  des  Aussatz  Beulen.  Letzen

Tust  du  dich  an  dem  Blick  und  dann  entschweben,
Um  dich,  ein  riesger  Geir,  zu  setzen
Auf  ganz  Gesunde,  daß  du  frißt  ihr  Leben.


Íîâ³ òâîðè