Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 6
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Franz Kafka

Ïðî÷èòàíèé : 199


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

In der abendlichen Sonne

In  der  abendlichen  Sonne
sitzen  wir  gebeugten  Rückens
auf  den  Bänken  in  dem  Grünen.
Unsere  Arme  hängen  nieder,
unsere  Augen  linzeln  traurig.

Und  die  Menschen  gehn  in  Kleidern
schwankend  auf  dem  Kies  spazieren
unter  diesem  großen  Himmel,
der  von  Hügeln  in  der  Ferne
sich  zu  fernen  Hügeln  breitet.


Íîâ³ òâîðè