Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 1
Íåìຠí³êîãî ;(...
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Karl May

Ïðî÷èòàíèé : 131


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

Gottesstunde

Du  rechnest  nach  der  Zeit  der  Erde
und  ahnst  noch  nichts  von  Himmelszeit.
Nach  welcher  Gott  wohl  rechnen  werde,
darüber  weißt  du  nicht  Bescheid.
Zwar  hast  du  dem  metallnen  Munde
die  irdschen  Zeichen  eingeprägt,
doch  hörst  du  nicht  die  wahre  Stunde,
die  tief  in  deinem  Innern  schlägt.

Durch  deine  Zeit  ward  dir  geboren
des  Lebens  ganze,  schwere  Last;
die  wahre  Zeit  ging  dir  verloren,
weil  du  sie  nicht  begriffen  hast.
Nun  schmerzt  dich  manche,  manche  Wunde,
doch  machte  keine  noch  dich  klug:
Du  hast  versäumt  die  Gottesstunde,
als  sie  in  deinem  Innern  schlug.

Will's  Gott  in  seiner  Gnade  geben,
daß  sie  dir  nochmals  schlagen  mag,
so  trittst  du  in  ein  neues  Leben
an  deinem  ersten  Himmelstag.
Nur  lausche,  lausche  stets  der  Kunde,
die  dir  sein  Engel  abwärts  trägt;
versäume  nicht  die  Gottesstunde,
wenn  wieder  an  dein  Herz  sie  schlägt!


Íîâ³ òâîðè