Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 1
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Hugo von Hofmannsthal

Ïðî÷èòàíèé : 128


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

»Zukunftsmusik«

Heiligen  Mitleids  rauschende  Wellen,
Klingend  an  jegliches  Herze  sie  schlagen;
Worte  sind  Formeln,  die  können's  nicht  sagen,
Können  nicht  fassen  die  Geister,  die  hellen.

Frei  sind  die  Seelen,  zu  jubeln,  zu  klagen,
Ahnungen  dämmern  und  Kräfte  erschwellen:
Töne  den  Tönen  sich  zaubrisch  gesellen:
Gilt  es  dem  Heute,  dem  kommenden  Tage?

Wer  will  es  deuten,  –  ein  gärendes  Wühlen,
Regellos  göttlich,  –  wer  will  erlauschen
Heldenhaft  höchstes  und  heißestes  Fühlen,
Feuerlodern  und  Stromesrauschen  .  .  .
Doch  es  beherrscht  das  Titanengetriebe
Bebende  Ahnung  erlösender  Liebe.



Íîâ³ òâîðè