Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 1
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Hugo von Hofmannsthal

Ïðî÷èòàíèé : 130


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

Der Prophet

In  einer  Halle  hat  er  mich  empfangen
Die  rätselhaft  mich  ängstet  mit  Gewalt
Von  süssen  Düften  widerlich  durchwallt,
Da  hängen  fremde  Vögel,  bunte  Schlangen,

Das  Tor  fällt  zu,  des  Lebens  Laut  verhallt
Der  Seele  Athmen  hemmt  ein  dumpfes  Bangen
Ein  Zaubertrunk  hält  jeden  Sinn  befangen
Und  alles  flüchtet,  hilflos,  ohne  Halt.
Er  aber  ist  nicht  wie  er  immer  war.

Sein  Auge  bannt  und  fremd  ist  Stirn  und  Haar.
Von  seinen  Worten,  den  unscheinbar  leisen
Geht  eine  Herrschaft  aus  und  ein  Verführen
Er  macht  die  leere  Luft  beengend  kreisen
Und  er  kann  töten,  ohne  zu  berühren.


Íîâ³ òâîðè