Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 5
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Ludwig Anzengruber

Ïðî÷èòàíèé : 127


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

Der Kapitalisten Notschrei.

Die  Zeit  ist  reich,  wie  man's  so  nennt,
Wir  armen  Kapitalisten,
Wir  geben  Geld  zu  ein  Prozent,
Um  nur  das  Leben  zu  fristen.
Der  Reiche  wird  zum  armen  Mann,
Die  Revenue  ist  zum  Darben,
Ein  Elend,  das  sich  kleiden  kann
Nur  noch  in  glänzende  Farben,
So  daß  der  Bettler  sie  durchguckt,
Wenn  auch  der  Firnis  noch  blanke;
Und  wie  das  Haupt  der  Hydra  zuckt
Empor  der  grause  Gedanke:
Vor  dieses  Unheils  mächt'gem  Prall
Da  bricht  zusammen  zu  Staube
Der  Menschheit  letztes  Ideal,
Ans  Geld  der  heilige  Glaube!


Íîâ³ òâîðè