Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 9
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Hermann Conradi

Ïðî÷èòàíèé : 130


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

Lieder eines Sünders. 21. Sonnenaufgang.

Heim  komm'  ich  taumelnd  vom  Geschwelg'  –
Es  ist  um's  Morgendämmern  –
Bei  des  Weines  blutrot  blitzendem  Kelch
Hab'  ich  geschlemmt  mit  Schlemmern  .  .  .  

Hab'  ich  geschlemmt  die  lange  Nacht,
Bis  der  Tag  verträumt  hob  die  Lider,  –
Bis  das  Frührot  purpurne  Garben  warf
Auf  der  Erde  steinerne  Glieder  .  .  .  

Mein  Haupt  ist  wüst  –  meine  Stirne  brennt  –
Da  pocht's  an  das  Thor  meiner  Seele:
Ein  Fuder  Dreck!  Ich  mache  auf  .  .  .
Nun  Schätzchen?  .  .  .  »Ich  heiße  Adele  .  .  .«  

Du  wohnst?  .  .  .  Da  trifft  mein  verwachtes  Gesicht
Der  Morgensonne  Erblitzen  –
Und  meine  Seele  fliegt  ihr  zu
Aus  irdischen  Sündenpfützen  .  .  .


Íîâ³ òâîðè