Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 7
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Hermann Conradi

Ïðî÷èòàíèé : 122


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

Lieder eines Sünders. 29. Zwischen-Motiv.

 (Fasching  am  Rhein.)

In  ein  Wirtshaus  bin  ich  eingekehrt,
Da  hat  mir  Keiner  den  Wein  verwehrt.  

Haben  mich  Alle  angenommen,
Als  wär'  ich  zu  hohem  Roß  gekommen.  

Sind  Alle  zu  mir  herangerückt  –
Haben  uns  in  die  Augen  geblickt  .  .  .  

Haben  eng  bei  einander  gesessen,
Wein  geschlürft  und  Schwarzbrod  gegessen.  

Es  war  im  März  und  da  fiel  mir  ein:
Es  müßte  doch  balde  Frühling  sein!  

Habe  mich  auf  den  Frühling  gespitzt
Und  alles  Grübeln  hinweggeblitzt!  

War  ein  Zecher,  und  nahm  es  nicht  krumm,
Ging  der  Schalksnarr  im  Saale  herum  .  .  .  

Doch  schließlich  kriegt'  ich  den  Unsinn  dick
Und  wieder  heller  ward  mein  Blick  .  .  .  

Da  hab'  ich  die  Menschlein  mir  angeguckt
Und  hinterher  weidlich  ausgespuckt  .  .  .


Íîâ³ òâîðè