Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 2
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Hermann Conradi

Ïðî÷èòàíèé : 132


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

Nürnberger Tand

Im  fremden  Gasthofszimmer,
Das  unsäglich  nüchtern  und  kalt,
Knistert's  von  seidenem  Schimmer,
Perlt's  auf  von  flirrendem  Flimmer  
Nacht,  deine  geliebte  Gestalt!

Längst  schon  ist  die  Nacht  gekommen
Hat  alles  schwarz  verhängt  
Strömend  ist's  da  erglommen  ...
Und  was  du  mir  jemals  genommen,
Hast  du  alles  mir  wiedergeschenkt!  

Ich  hab'  mich  herumgetrieben
In  der  fremden,  verworrenen  Stadt  
Ich  wollte  dich  nicht  mehr  lieben  
Da  war  mir  treu  geblieben,
Die  mich  verlassen  hat  ...


Íîâ³ òâîðè