Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 2
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Hermann Conradi

Ïðî÷èòàíèé : 127


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

Erfüllung

Verhaltenes  Geigengeriesel
Zittert  in  mein  Gemach  
Ich  horche  auf  ...  und  denke
Den  stillen  Tnen  nach  ...  

Sie  betasten  meine  Seele
Liebkosend,  scheu  und  mild  
Es  kommt  in  werbender  Schne
Zu  mir  dein  liebes  Bild  ...

Das  ist  eine  alte  Geschichte  
Man  sieht's  auf  den  ersten  Blick:
Ein  lyrischer  Dichter  wird  immer
Das  Opfer  diskreter  Musik  ...

Sie  flockt  so  krauses  Getändel,
Sie  plaudert  entzückendes  Zeug  
Sie  stbert  aus  Seelengründen
Vergeßner  Gefühle  Gesträuch!

Auch  mich  hat  sie  ergriffen  ...
Tiefinnerstes  aufgewühlt  
Wie  sehr  ich  dich  doch  liebe:
Das  habe  ich  da  erst  gefühlt!

Nun  schweigen  die  stillen  Tne,
Und  alles  hat  sich  erfüllt  
Und  in  unendlicher  Schne
Schau'  ich  dein  liebes  Bild  ...


Íîâ³ òâîðè