Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 7
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Bruno Wille

Ïðî÷èòàíèé : 130


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

Die tröstende Nacht

O  Nacht,  du  treue  Trösterin!
Wenn  ich  auf  meinem  Lager  zage,
So  schwebst  du  vor  das  Fenster  hin
Und  hörst  geduldig  meine  Klage;
Und  wenn  ins  Kissen  ich  mit  Stöhnen
Mein  thränend  Angesicht  verhülle,
Hör'  ich  auf  einmal  eine  Fülle
Von  Wohllaut  mir  zu  Herzen  tönen:

»Getrost,  getrost!  Ich  bin  ja  hier!
Will  dich  nach  jedem  Tage  heilen
Und  werde  kommen  einst  zu  dir,
Um  immerdar  bei  dir  zu  weilen.
Dann  ruhst  du,  selig  von  Vergessen
Durchschauert,  fern  vom  Tagesrauschen
Und  magst  dem  sanften  Liede  lauschen,
Das  Winde  harfen  in  Cypressen.«


Íîâ³ òâîðè