Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 1
Íåìຠí³êîãî ;(...
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Bruno Wille

Ïðî÷èòàíèé : 139


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

Die Sonne kommt

Willkommen,  Ritter  Morgen!
Vor  deinem  güldnen  Haupt
Entfliehn  die  Wölfe  Sorgen,
Die  mir  den  Schlaf  geraubt.

Der  Fels  vor  meiner  Klause
Starrt  feierlich  mich  an.
Die  Wipfel  mit  Gebrause
Wiegt  unter  mir  der  Tann.

Steingraue  Wolkenwogen
Verhüllen  noch  das  Tal.
Darob  der  Himmelsbogen
Matt  leuchtender  Opal.

Und  aus  dem  Dunstmeer  ragen
Die  Riesenberge  steil.
Ihr  Stirnenglanz  will  sagen:
Ganz  oben  thront  das  Heil!

Nun  blüht  von  Purpursonne
Das  Nebelmeer  wie  Klee;
Und  auch  mein  Gram  ward  Wonne,
Weil  ich  darüber  steh.

Als  Lerche  schwebt  mein  Schauen
Hoch  ob  dem  Erdennest
Durch  selig  freie  Auen  ...
O  Himmel,  halt  mich  fest!


Íîâ³ òâîðè