Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 6
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Marie von Ebner-Eschenbach

Ïðî÷èòàíèé : 140


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

Grabschrift

Im  Schatten  dieser  Weide  ruht
Ein  armer  Mensch,  nicht  schlimm  noch  gut.
Er  hat  gefühlt  mehr  als  gedacht,
Hat  mehr  geweint  als  er  gelacht;
Er  hat  geliebt  und  viel  gelitten,
Hat  schwer  gekämpft  und  -  nichts  erstritten.
Nun  liegt  er  endlich  sanft  gestreckt,
Wünscht  nicht  zu  werden  auferweckt.
Wollt  Gott  an  ihm  das  Wunder  tun,
Er  bäte:  Herr,  o  laß  mich  ruhn!


Íîâ³ òâîðè