Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 4
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Karl May

Ïðî÷èòàíèé : 119


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

Die Leiden

Es  ging  ein  Schwert  durch  meine  Seele,
wie  es  einst  durch  Maria  ging.
Ob  ich’s  gesteh,  ob  ich’s  verhehle,
daß  ich  zu  sehr  im  Ird’schen  hing,
es  ward  durch  dieses  Schwert  getroffen,
und  ich,  ich  laß  die  Wunde  offen.

Nun  wird  es  langsam  sich  verbluten.
Zwar  ist’s  mein  eignes  Blut,  das  fließt,
doch  auch  die  Gegnerschaft  des  Guten,
die  aus  der  Wunde  sich  ergießt.
Ich  laß  das  alte  Leben  rinnen,
ein  neues,  bess'res  zu  gewinnen.

Es  ist  der  große  Zweck  der  Leiden,
der  durch  die  ganze  Schöpfung  geht:
Sie  nahen  nur,  um  auszuscheiden,
was  Gottes  Ratschluß  widersteht.
Ich  will  im  Leid,  das  mir  geschehen,
nur  göttliche  Erziehung  sehen.



Íîâ³ òâîðè