Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 11
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Karl May

Ïðî÷èòàíèé : 112


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

Das Volkslied

Wach  auf,  wach  auf,  du  deutscher  Wald:
Laß  deinen  Sang  nicht  schweigen!
Ich  such  und  such,  ob  sich  wohl  bald
ein  Kehlchen  möge  zeigen.
Der  Häher  schreit  am  Wasserfall;
der  Ammer  zankt  im  Ried,
doch  wo,  wo  bleibt  die  Nachtigall
und  wo  der  Drossel  Lied?

Hörst  du  denn  nicht  der  Äxte  Schlag
durchs  Heiligtum  erschallen,
und  siehest  du  nicht  Tag  für  Tag
die  Säulen  niederfallen?
Berechnend  tritt  der  Tod  heran,
vor  dem  das  Leben  flieht,
und  wenn  es  stirbt  und  schwindet,  dann
stirbt  mit  ihm  auch  das  Lied.

Wach  auf,  wach  auf  im  Dichterwald,
du  Sang,  der  einst  erklungen!
Wirst  du  im  neuen  Reich  nicht  bald
auch  wieder  neu  gesungen?
Ich  such  den  klaren,  warmen  Ton,
der  durch  die  Herzen  zieht.
Der  Worte  gibt  es  Legion;
wo  aber  bleibt  das  Lied?

Siehst  du  denn  nicht  die  heilge
Kunst  Ins  Ausland  betteln  gehen,
weil  um  der  Magdalenen  Gunst
die  hagern  Dichter  flehen?
Such  nicht,  such  nicht  nach  Liebesdank
bei  der,  die  man  verriet,
denn  ist  des  Volkes  Seele  krank,
krankt  auch  des  Volkes  Lied.


Íîâ³ òâîðè