Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 4
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Ferdinand von Saar

Ïðî÷èòàíèé : 119


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

Christnacht

Wieder  mit  Flügeln,  aus  Sternen  gewoben,
senkst  du  herab  dich,  o  heilige  Nacht;
was  durch  Jahrhunderte  alles  zerstoben,
du  noch  bewahrst  deine  leuchtende  Pracht.

Ging  auch  der  Welt  schon  der  Heiland  verloren,
der  sich  dem  Dunkel  der  Zeiten  entrang,
wird  er  doch  immer  aus  Neue  geboren,
nahst  du,  Geweihte,  dem  irdischen  Drang.

Selig  durchschauernd  kindliche  Herzen,
bist  du  des  Glaubens  süßester  Rest;
fröhlich  begangen  bei  flammenden  Kerzen,
bist  du  das  schönste,  menschlichste  Fest.


Íîâ³ òâîðè