Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 3
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Ferdinand von Saar

Ïðî÷èòàíèé : 121


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

Auf einen alten Schloßpark

Nie  hat  die  Lust  als  Ariadnefaden
Sich  durch  dies  grüne  Labyrinth  gezogen;
Man  glättete  hier  stets  des  Lebens  Wogen
Zum  Teich  Bethesda,  um  sich  rein  zu  baden.

Eremitagen,  Grotten  an  den  Pfaden
Für  schöne  Seelen,  die  sich  selbst  belogen,
Als  sie  sich  nannten  von  der  Welt  betrogen,
Und  brünstig  sah'n  nach  himmlischen  Gestaden.

Hier  stand  die  Zeit  still,  die,  vom  blut'gen  Ruhme
Des  Corsen  kaum  befreit,  demüthig  wieder
Zu  Füßen  sank  dem  alten  Heiligthume.

Hier  weh'n  noch  Matthisson's  schwermüth'ge  Lieder,
Hier  blüht  und  duftet  noch  die  blaue  Blume,
Und  wandelt  Stilling's  Geist  noch  auf  und  nieder.


Íîâ³ òâîðè