Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 5
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Conrad Ferdinand Meyer

Ïðî÷èòàíèé : 144


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

Das Auge des Blinden

Durch  das  Marktgedräng  von  Namur
Stelzt  ein  armer  narbger  Krüppel.
"Leute,  bringt  mich  zu  Don  Juan!,
"Schweigst  du  wohl!  Da  ist  Don  Juan!"

"Schweigst  du  wohl,  blick  auf!  da  ist  er!"
In  des  Volkes  Gasse  reitet
Ein  Gespenst  am  hellen  Tage:
Don  Juan  der  Österreicher  -

Don  Juan  der  Österreicher,
Der  im  Wein  das  Gift  getrunken
König  Philipps,  seines  Bruders,
Und  Don  Juan  weiss  den  Mörder.

Seinen  Mörder  kennt  Don  Juan,
Auch  den  armen  Krüppel  kennt  er,
Der  den  Bügel  ihm  betastet,
Der  die  Hand  ihm  deckt  mit  Küssen  -

Der  ihm  deckt  die  Hand  mit  Küssen:
"Bin  zerfetzt  wie  eine  Fahne!
Wohne  jetzt  in  Barcelona  -
Braves  Volk,  bei  meiner  Ehre!

Braves  Volk!  es  speist  und  tränkt  mich:
`Alter,  leere  dieses  Glas  mir!’
`Alter,  kanntest  du  Don  Juan?’
`Sprich  uns  immer  von  Don  Juan!’

Immer  sprech  ich  von  Don  Juan!
In  den  Schenken,  an  dem  Hafen
Gab  ich  tausendmal  zum  besten
Bei  Lepanto  die  Viktorie!

Die  Viktorie  von  Lepanto
Gab  ich  tausendmal  zum  besten  ...
Hergestelzt  bin  ich  nach  Flandern
Zu  dem  Abgott  meines  Lebens!

Helle  Freude  meines  Lebens!
Sohn  des  Kaisers!  Kind  des  Glückes!
Deines  Volkes  Held  und  Liebling!
Ruhmgekrönter  junger  Feldherr!

Junger  Feldherr  mit  dem  Lorbeer
In  den  goldnen  Ringelhaaren,
Mit  dem  Himmel  in  den  Augen,
Sonnig  wie  ein  Engel  Gottes!

Eia,  schöner  Engel  Gottes!  ..."
Durch  die  Menge,  die  des  Todes
Bild  betrachtet,  geht  ein  Schauder.
Juan,  der  gespenstig  bleiche,

Juan  mit  des  Grabes  Antlitz
Sucht  erstaunt  das  Aug  des  Krüppels  -
Ist  es  trunken?  Lohts  im  Wahnsinn?
Es  ist  leer.  Es  ist  erloschen!

Ist  dem  Tageslicht  erloschen.
Don  Juans  zerstörte  Jugend
Blüht  in  eines  Blinden  Auge
Fort  in  unversehrter  Schönheit.


Íîâ³ òâîðè