Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 7
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Heinrich Heine

Ïðî÷èòàíèé : 207


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

Sterbende

Flogest  aus  nach  Sonn  und  Glück,
Nackt  und  schlecht  kommst  du  zurück.
Deutsche  Treue,  deutsche  Hemde,
Die  verschleißt  man  in  der  Fremde.
Siehst  sehr  sterbebläßlich  aus,
Doch  getrost,  du  bist  zu  Haus.
Warm  wie  an  dem  Flackerherde
Liegt  man  in  der  deutschen  Erde.
Mancher  leider  wurde  lahm
Und  nicht  mehr  nach  Hause  kam  -
Streckt  verlangend  aus  die  Arme,
Daß  der  Herr  sich  sein  erbarme!


Íîâ³ òâîðè