Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 3
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Friedrich Rueckert

Ïðî÷èòàíèé : 138


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

Trost für Winterfrost

Trost  für  Winterfrost,
Mai,  bringst  du  herbei;
Roth  läßt  dein  Gebot
Blühn  die  Blum  aus  Grün;
Und  durch  Vogelmund
Thust  du  jeder  Brust
Lust  und  Freude  kund.

Doch  mein  Sinn  steht  noch
Nicht  auf  Freudenlicht,
Ganz  ist  Blumenglanz
Hier  zuwider  mir;
Pein  auch  nur  allein
Drang  durch  Vogelsang
Bang  ins  Herz  mir  ein.

Wann  vom  Winterbann
Frei  mein  Herz,  o  Mai,
Soll  und  freudenvoll
Seyn  bei  deinem  Schein;
Richt’  hieher  dein  Licht,
Mach,  was  schläft,  hier  wach!
Ach,  das  kannst  du  nicht.

Geh  nur  hin  und  weh
Um  dieß  Heiligthum,
Lust,  um  diese  Gruft!
Hall,  o  Vogelschall,
Lind  im  Frühlingswind!
Rief  ich  doch,  und  schlief
Tief  und  fest  mein  Kind.

Rief  ich  und  es  schlief
Taub  vor  mir  im  Staub,
Wind,  so  weckt  geschwind
Auch  es  nicht  dein  Hauch.
Still  und  leise  schwill,
Nah  nicht  stürmisch  ja,
Da  es  schlafen  will!


Íîâ³ òâîðè