Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 2
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Friedrich Rueckert

Ïðî÷èòàíèé : 106


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

Kindertodtenlieder #1

O  Knospe  roth  im  Morgenlicht,  womit  hast  du's  verdient,
Daß  man  im  frühen  Thau  dich  bricht?  womit  hast  du's  verdient?
O  Rose,  der  zu  fremdem  Schmerz  kein  Dorn  gegeben  war;
Daß  dich  der  Dorn  der  Schmerzen  sticht,  womit  hast  du's  verdient?
Wehrlose  Unschuld,  nicht  zum  Kampf  gerüstet  mit  dem  Tod;
Daß  dich  der  dunkle  Feind  ansticht,  womit  hast  du's  verdient?
Es  schaukelt  unbefangen  dich  in  Frühlingsluft  der  Zweig;
Des  Wintersturmes  Zorngewicht,  womit  hast  du's  verdient?
Und  wenn  der  Zweig,  weil  er  zu  kühn  und  stolz  die  Krone  trug,
Verdient  hat  dieses  Strafgericht;  womit  hast  du's  verdient?
O  armer  Zweig,  die  Lust  ist  hin,  die  du  nicht  würdig  trugst,
Nun  trag  das  Leid,  und  frage  nicht:  Womit  hast  du's  verdient?
Es  war  ein  Gut  dir  zugetheilt,  deß  Werth  du  nicht  erkannt;
Entzog  man  dirs,  so  thu  Verzicht!  womit  hast  du's  verdient?
Womit  hast  du's  verdient,  daß  dir  die  Rose  deiner  Lust
Solang  geblüht  vorm  Angesicht,  womit  hast  du's  verdient?
Und  daß  sie,  die  ein  Augenblick  erbleichte,  neu  und  frisch
In  deines  Lebens  Kranz  sich  flicht;  womit  hast  du's  verdient?
Die  Schmerzen  Freimunds  werden  ein  Gedicht  zum  Schmuck  der  Welt;
Welt,  undankbare,  dieß  Gedicht,  womit  hast  du's  verdient?


Íîâ³ òâîðè