Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 1
Ïåðñîíàëüíûé ×ÀÒ Zorg
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Friedrich Rueckert

Ïðî÷èòàíèé : 154


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

Daß es Täuschung ist, weiß ichDaß es Täuschung ist, weiß ich

»Daß  es  Täuschung  ist,  weiß  ich,
Doch  mit  Willen  entreiß’  ich
Der  lieben  Täuschung  mich  nicht:
Vor  deinem  Bild  wenn  ich  weine,
Scheinen  zu  stehen  meine
Thränen  in  deinem  Gesicht.

»Daß  es  Täuschung  ist,  weiß  ich,
Aber  immer  befleiß’  ich
Der  traurigen  Täuschung  mich  gern:
Vor  meinen  Augen,  den  nassen,
Scheinst  du  mir  zu  erblassen,
Wie  in  Wolken  ein  Stern.

»Daß  es  Täuschung  ist,  weiß  ich,
Aber  das  Netz  zerreiß’  ich
Der  holden  Täuschung  nicht:
Wenn  ich  die  Thrän’  abwische,
Kehrt  Lebensglanz  und  Frische
Zurück  auf  dein  Angesicht.

»Daß  es  Täuschung  ist,  weiß  ich,
Doch  einen  Trost  verheiß’  ich
In  deinem  Namen  mir;
Du  sprichst:  dein  Weinen  lasse,
Damit  ich  nicht  erblasse;
Lächle,  so  lächl’  ich  dir!


Íîâ³ òâîðè