Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 2
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Carl Leberecht Immermann

Ïðî÷èòàíèé : 104


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

Im Sturm.

Bleib,  Sonne,  nur  in  grauen  Nebelschleiern!
Verhülle,  Himmel,  doch  nur  immer  dichter!
Löscht  alle  aus,  die  groß  und  kleinen  Lichter!
Es  mag  ihr  Fest  die  Nacht  auf  ewig  feiern.

Rast,  Stürme,  angekreischt  von  wilden  Geiern!
Stürzet  vom  Firmament,  ihr  Wolkensäulen!
Die  Fluten  mögen  in  die  Gluten  heilen,
Das  Chaos  mag  sein  wildes  Reich  erneuern.

"Wahnsinn'ger  Dichter,  halt!  Wohin?  Wo  aus?
Was  soll's,  dass  Gräu'  sich  über  Gräueltürme?
Die  Welt,  warum  soll  sie  ins  alte  Graus?

Ich  hättet,  kühle  Freunde,  wenig  Sorgen
Um  Sonne,  Himmel,  Flammen,  Wolken,  Stürme,
Wärt  ihr,  wie  ich,  wärt  ihr,  wo  ich,  geborgen!


Íîâ³ òâîðè