Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 3
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Joseph von Eichendorff

Ïðî÷èòàíèé : 126


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

Parole

Sie  stand  wohl  am  Fensterbogen
Und  flocht  sich  traurig  das  Haar,
Der  Jäger  war  fortgezogen,
Der  Jäger  ihr  Liebster  war.

Und  als  der  Frühling  gekommen,
Die  Welt  war  von  Blüten  verschneit,
Da  hat  sie  ein  Herz  sich  genommen
Und  ging  in  die  grüne  Heid’.

Sie  legt  das  Ohr  an  den  Rasen,
Hört  ferner  Hufe  Klang  -
Das  sind  die  Rehe,  die  grasen
Am  schattigen  Bergeshang.

Und  abends  die  Wälder  rauschen,
Von  fern  nur  fällt  noch  ein  Schuß,
Da  steht  sie  stille  zu  lauschen:
»Das  war  meines  Liebsten  Gruß!«

Da  sprangen  vom  Fels  die  Quellen,
Da  flohen  die  Vöglein  ins  Tal.
»Und  wo  ihr  ihn  trefft,  ihr  Gesellen,
O,  grüßt  mir  ihn  tausendmal!«


Íîâ³ òâîðè