Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 1
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Clemens Brentano

Ïðî÷èòàíèé : 153


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

Nicht alle wissen so wie du zu schauen...

Nicht  alle  wissen  so  wie  du  zu  schauen
Du  Landschaftsmaler  bei  dem  Doktor  Faust,
Der  du  den  Hexen  Nebelbrücken  baust
Durch  winterlichen  Kirchhofs  frostig  Grauen

Die  Münche  ziehn  zur  Gruft,  es  scheint  zu  tauen
Der  kahle  Baum  greift  in  die  Nacht,  es  saust
Ein  kalter  Wind,  und  unterirdisch  haust
In  Trümmern  tief  ein  Kreuz,  und  gibt  Vertrauen

Zwei  Lichter  schimmern  irre  bei  der  Wahrheit
(Die  Totenkreuze  starren  auf  den  Hügeln)
Gefroren  ist  der  Atem,  den  man  hauchet
Zu  ernst  zum  fliehen  und  zu  kalt  zum  knien
(Und  oben  liegt  des  Himmels  blaue  Klarheit)

Du  gleichst  der  Schwalbe,  die  mit  grauen  Flügeln
Den  Himmel  streift,  die  Brust  ins  Wasser  tauchet
Warum  willst  du  denn  nimmer  mit  ihr  ziehen.



Íîâ³ òâîðè