Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 3
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Friedrich Holderlin

Ïðî÷èòàíèé : 131


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

Sonnenuntergang

Wo  bist  du  ?  trunken  dämmert  die  Seele  mir
Von  aller  deiner  Wonne;  denn  eben  ists,
Daß  ich  gelauscht,  wie,  goldner  Töne
Voll,  der  entzückende  Sonnenjüngling

Sein  Abendlied  auf  himmlischer  Leier  spielt';
Es  tönten  rings  die  Wälder  und  Hügel  nach.
Doch  fern  ist  er  zu  frommen  Vökern,
Die  ihn  noch  ehren,  hinweggegangen.


Íîâ³ òâîðè