Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 5
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Heinrich Wilhelm von Gerstenberg

Ïðî÷èòàíèé : 168


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

Ein Gespiele der Tändeleyen aus dem Gefolge der Venus an drey Schwestern

Habt  ihr  nicht  drey  Göttinnen  gesehn,
Naiv,  und  jung,  und,  wie  die  Liebe,  schön?
Ich  sah  sie  dort  im  Garten  gehn,
Und  lief  hieher,  sie  noch  einmal  zu  sehn.
Sieh  da!  seyd  Ihrs?  –  –  So  nah  bey  euch  zu  stehn,
Und!  –  –  Dummkopf!  kann  ich  denn  nicht  sehn?

Wie  reizend  seyd  Ihr,  ach!  –  Ach  Nymphen,  kann  es  seyn,
So  gönnt,  vor  andern  Tändeleyn,
Mir  Knaben  das  Verdienst,  euch  manchmal  zu  erfreun?
Ich  mag  nun  nicht  zurück  nach  Paphos.  Nein!
Ihr  sollt  mir  mehr,  als  Paphos,  seyn.


Íîâ³ òâîðè