Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 9
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Salomon Gessner

Ïðî÷èòàíèé : 108


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

Das Gespräch

Steffen.  O  Bruder  welch  Entzücken,
Schafft  mir  mein  guter  Wein!
Bey  eines  Mädgens  Blicken,
Da  soll  man  froher  seyn?
Freund  glaub,  ein  jeder  Tropfe  Wein,
Stürzt  neue  Lust  in  mich  hinein.
Kunz.  O  Bruder  welch  Entzücken,
Schaft  mir  mein  muntres  Weib!
Das  Feuer  in  den  Blicken,
Ihr  schöngebauter  Leib!
Bey  dieser  Lust,  bey  diesen  Freuden,
Freund  glaub,  muß  mich  ein  Fürst  beneiden.
Steffen.  Ein  schäumend  Glas  aufs  andre  leeren,
Und  stets  dabey  den  Kuß  entbehren!  -  -
Ich  glaub  die  Freude  würd  sich  mehren,
Wann  diese  Ding  beysamen  wären.
Kunz.  Doch  ja!  Bey  meinen  Küssen,
Hab  ich  nicht  einen  Tropfen  Wein,
Bald  glaubt’  ich,  würd  ich  den  nicht  missen,
Ich  würde  noch  entzückter  seyn.
Steffen.  Freund  wie!  mir  fällt  ein  Mittel  ein,
Wir  können  unser  Glück  vermehren.
Du  hast  ein  Weib,  ich  habe  Wein,
Und  die,  die  haben  wir  gemein,
Nicht  wahr?  diß  läßt  sich  hören.

Íîâ³ òâîðè