Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 11
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Johann Wilhelm Ludwig Gleim

Ïðî÷èòàíèé : 144


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

Als Dullamall den Musen entsagen und der Naturlehre sich widmen wollte

Da  kommt  mit  seinem  Ernstgesicht,
Voll  Seele,  voll  Verstand,
Mein  Dullamall,  und  hat  Gewicht
Und  Meßstab  in  der  Hand:

Was  messen,  lieber  Dullamall,
Was  wiegen?  –  Alles  ist
Gemessen,  Alles  überall,
Eh’  du  gekommen  bist!

Die  tiefe  See,  das  weite  Feld,
Der  Wald,  der  Baum,  das  Laub;
Gewogen  Alles,  Erd’  und  Welt,
Und  Sonn’  und  Sonnenstaub!

Du  kommst  zu  spät!  –  Ein  Mückenstich
Ist  übrig!  –  Dieser  soll
Gemessen  werden  ohne  dich,
Geliebter  des  Apoll!



Íîâ³ òâîðè