Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 4
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Joachim Heinrich Campe

Ïðî÷èòàíèé : 131


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

Der Uhu und die andern Vögel

Grausame,  quält  mich  länger  nicht!
Ihr  seht,  ich  liege  ja  in  Banden.

Ein  Vogel
Gut,  daß  wir  dich,  du  Bösewicht,
dich  unsern  Erbfeind,  hier  gefesselt  fanden!
Zur  Rache,  Brüder,  beißt  und  kratzt
und  hört  nicht,  was  der  Bube  schwatzt!

Uhu
Ach,  Mitleid  ist  des  Siegers  schönste  Zierde;
man  schadet,  glaubet  mir,  sich  selbst  durch  Rachbegierde.

Ein  Vogel
Zur  Rache,  Brüder!  Beißt  und  kratzt
und  hört  nicht,  was  der  Bube  schwatzt!

Drauf  stürzten  sie  gar  wütig  auf  ihn  los,
und  hört  nicht  des  Armen  Bitte.
Der  Jäger  sah's  aus  seiner  nahen  Hütte,
und  plötzlich  brannt'  er  los;
und  Knall  und  Fall  war  eine  Sache.
In  seinem  Blute  lag  das  Heer
der  Vögel  um  den  Uhu  her,
einer  Opfer  ihrer  wilden  Rache.

Íîâ³ òâîðè