Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 10
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Georg Christoph Lichtenberg

Ïðî÷èòàíèé : 158


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

Neujahrslied für Doktor Stiehle 1773

Das  alte  Fass  ist  ausgetrunken,
Der  Himmel  steckt  ein  neues  an,
Wie  mancher  ist  vom  Stuhl  gesunken,
Der  nun  nicht  mit  uns  trinken  kann.
Doch  ihr,  die  ihr,  wie  wir  beim  alten,
Mit  so  viel  Ehren  ausgehalten,  
Geschwind  die  alten  Gläser  leer
Und  setzt  euch  zu  den  neuen  her!
Dir,  Freund,  der  mit  der  Jugend  Feuer
Des  Alters  Tugenden  verbind't
Und  zwischen  Akten  und  der  Leier
Auf  Lieder  für  die  Freundschaft  sinnt,
Bring'  ich  dies  Glas,  komm,  lass  uns  trinken,
Bis  wir  zu  unser  Vätern  sinkenn,
Des  Deutschen  Wein  und  Redlichkeit
Noch  lange  so  getreu  wie  heut.



Íîâ³ òâîðè