Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 1
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Friedrich von Hagedorn

Ïðî÷èòàíèé : 151


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

An die Freude (II)

Freude,  Göttin  edler  Herzen!
Höre  mich.
Laß  die  Lieder,  die  hier  schallen,
Dich  vergrößern,  dir  gefallen:
Was  hier  tönet,  tönt  durch  dich.

Muntre  Schwester  süßer  Liebe!
Himmelskind!
Kraft  der  Seelen!  Halbes  Leben!
Ach!  was  kann  das  Glück  uns  geben,
Wenn  man  dich  nicht  auch  gewinnt?

Stumme  Hüter  todter  Schätze
Sind  nur  reich.
Dem,  der  keinen  Schatz  bewachet,
Sinnreich  scherzt  und  singt  und  lachet,
Ist  kein  karger  König  gleich.

Gib  den  Kennern,  die  dich  ehren,
Neuen  Muth,
Neuen  Scherz  den  regen  Zungen,
Neue  Fertigkeit  den  Jungen,
Und  den  Alten  neues  Blut.

Du  erheiterst,  holde  Freude!
Die  Vernunft.
Flieh',  auf  ewig,  die  Gesichter
Aller  finstern  Splitterrichter
Und  die  ganze  Heuchlerzunft!

Íîâ³ òâîðè