Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 5
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Christian Furchtegott Gellert

Ïðî÷èòàíèé : 199


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

Der Kuckuck

Der  Kuckuck  sprach  mit  einem  Star,
der  aus  der  Stadt  entflohen  war.
"Was  spricht  man",  fing  er  an  zu  schrein,
"was  spricht  man  in  der  Stadt  von  unsern  Melodein?
Was  spricht  man  von  der  Nachtigall?"
"Die  ganze  Stadt  lobt  ihre  Lieder."  -
"Und  von  der  Lerche?"  rief  er  wieder.
"Die  halbe  Stadt  lobt  ihrer  Stimme  Schall."
"Und  von  der  Amsel?"  fuhr  er  fort.
"Auch  diese  lobt  man  hier  und  dort."  -
"Ich  muß  dich  doch  noch  etwas  fragen:
Was",  rief  er,  "spricht  man  denn  von  mir,"
"Das",  sprach  der  Star,  "das  weiß  ich  nichtzu  sagen;
denn  keine  Seele  red’t  von  dir."  -
"So  will  ich",  fuhr  er  fort,  "mich  an  dem  Undankrächen
und  ewig  von  mir  selber  sprechen."


Íîâ³ òâîðè