Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 4
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Sigismund von Birken

Ïðî÷èòàíèé : 170


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

Pilgerlied

Ziehet  hin!  spricht  zu  den  Seelen,

Der  dem  Adam  Odem  gab.

Geht,  ihr  Kinder,  in  die  Hölen,

Die  ich  euch  gebauet  hab'.

Wandert  hin!  Kommt  wieder  her!

Sucht  durch  Elend  Sternenehr'!



Unser  Gasthaus  ist  die  Erde,

Sie  ist  unsre  Heimath  nicht.

Unser  Wallen  voll  Beschwerde

Nach  dem  Himmel  ist  gericht'.

Für  uns  ist  kein  Bleiben  hier,

Jene  Wohnstatt  suchen  wir.



 Uns  schützt  wider  Sonn'  und  Regen

Gottes  Hand,  der  Pilgerhut,

Und  der  Stab  auf  unsern  Wegen

Ist  sein  Wort,  so  Hülfe  thut.

Der  macht  unsern  Tritt  gewiß

In  dem  Thal  der  Finsterniß.



Sorgen,  Sünden,  die  uns  drücken,

Unsre  Wanderbündel  sind,

Bis  das  Reiseziel  den  Rücken

Von  der  schweren  Last  entbind'.

Wann  sich  endet  unser  Lauf,

Schlafen  wir  dann  sanft  darauf.

Íîâ³ òâîðè