Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 1
Íåìຠí³êîãî ;(...
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Sigismund von Birken

Ïðî÷èòàíèé : 120


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

Gleichmuth

O  wie  wohl  ist  der  daran,

Der  da  kann

Sich  begeistern,

Seine  Feindin  Sorge  meistern,

Ist  bei  Glücke  trotzig  nicht,

Zag  im  Leiden,

Der  behält  in  Leid  und  Freuden

Ein  Gesicht!



Lacht  das  Glück,  er  denkt  bei  sich:

Hüte  dich!

Sonnenscheinen

Kehrt  sich  bald  in  Regenweinen.

Heute  da  auf  stillem  Meer

Schiffe  laufen,

Morgen  sieht  man  sie  ersaufen

Ungefähr.



Tobt  das  Glück,  ihn  trifft  es  nit:

Sein  Gemüth

Felsengleiche

Weichet  nie,  wird  niemals  weiche.

Er  sitzt  allzeit  klippenfest,

Ob  das  Sausen,

Ob  das  tolle  Nordenbrausen

Auf  ihn  bläst.



Laß  den  Fels  bestürmen  sehr

Wind  und  Meer.

Sturm  und  Wellen

Müssen  stets  zurücke  prellen.

Es  steht  seiner  Wurzeln  Erz

Unverletzet;

Nur  sein  Außen  wird  benetzet,

Nicht  das  Herz.



Tugend  ist  das  rechte  Glück,

Das  zurück

Nimmer  weichet,

Glück  und  Unglück  wohl  abgleichet.

Großmuth  sich  selbst  Alles  ist,

Wohnet  innen,

Macht,  daß  du  mit  Stand  der  Sinnen

Glücklich  bist.

Íîâ³ òâîðè