Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 6
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Sigismund von Birken

Ïðî÷èòàíèé : 111


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

Floramor oder Tausendschön

Wann  die  Nymphen  sich  ergötzen,

Und  sie  etwan  in  dem  Hetzen

Eines  Dornes  Stachel  ritzt:

Wo  der  Ritz  sich  hin  ergossen,

Macht  er  Floramoren  sprossen,

Blutes  Purpur  auf  sie  spritzt.



Jene  mag  die  Meerschneck'  mahlen,

Die  zu  Hof  in  Purpur  prahlen,

Die  ein  prächtig  Elend  ziert:

Schöner  sind  die  Tausendschönen,

Die  uns  hier  mit  Freiheit  krönen,

Wo  man  fromme  Heerden  führt.



Amarante,  Liebesblüthe!

Blumen  liebe  ich  und  biete

Ehre  vor  den  andern  dir.

Du  den  Blumhold  ehre  wieder,

Stehe,  wann  ich  liege  nieder,

Dort  um  meine  Grabesthür.

Íîâ³ òâîðè