Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 1
Íåìຠí³êîãî ;(...
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Philipp von Zesen

Ïðî÷èòàíèé : 143


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

An den Neugebohrnen Friede-Fürsten

Der  uns  geschaffen  hatt/  Der  uns  den  Himmel  schencket/
Der  unser  Bruder  wird  und  fleischlich  sich  bekleidt;
Den  sein  geschöpffe  selbst  gebühret/  speist  und  träncket/
Den  ich  zu  singen  hier  anitzo  bin  bereit/
Den  aller-höchsten  Schatz/  der  alles  überwieget
Das  Himmel/  Erd'  und  Meer  an  schönen  schätzen  hat/
Den/  Den  verehr'  ich  euch/  so  werdt  Ihr  seyn  vergnüget/
Ihr  großen  Männer  Ihr/  Ihr  Lichter  dieser  Stadt.  
Ist  gleich  gering'  und  schlecht  mein  Verß  hier  an  zu  schauen
Ohn  alle  pracht  der  Wort/  ist  desto  höher  Der/
Auff  dessen  Gnad'  und  Gunst  wir  allzeit  können  bauen/
Der  keine  stoltze  Pracht  ansiht/  noch  bringt  anher.
Nehmt/  leset  dieses  durch  und  bleibet  mir  geneuget/
Erkennet  mein  Gemüth  indeß/  Geehrte  Herrn/
So  lange  biß  sich  auch  ein  mehrers  von  mir  zeiget;
Nun  lebt  in  Fried  und  Ruh/  Unfriede  weiche  fern!


Íîâ³ òâîðè