Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 5
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Martin Opitz

Ïðî÷èòàíèé : 125


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

Ueber den Queckbrunnen zum Buntzlau in Schlesien

Du  unerschöpffte  Lust,  du  Wohnhauß  aller  Freuden,
Du  Bad  der  Naiaden,  du  köstliche  Fonteyn,
So  lieblich  als  von  dir  entspringe  Milch  und  Wein,
Bey  dessen  grüner  Lust  die  Schafe  sicher  weiden,

Laß  mich,  den  Ueberfluß  der  Eitelkeit  zu  meiden,
Bey  deinem  Quell'  allhier  von  Sorgen  ledig  seyn,
Daß  dich  ja  nimmermehr  der  Sonnen  heisser  Schein,
Noch  deine  klare  Bach  was  Trübes  thu  beleiden.

Bey  dir  wüntsch  ich  zu  seyn,  bey  dir,  mein  Vatterland,
Hierher  nun  hab'  ich  gantz  den  Muth  und  Sinn  gewandt,
Mir  ist  die  gantze  Welt  bey  deinen  schönen  Flüssen;

Drumb  soll  dich  auch  hinfort  erheben  meine  Hand:
So  weit  der  grosse  Rein  und  Donau  sich  ergiessen,
Wirst  du,  du  edler  Quell,  in  gleichen  seyn  bekandt.


Íîâ³ òâîðè